Anı (2) Şiiri - Mahsun Doğan

Ben bir adam tanıdım
O ağlarken Tanrının gazabına rastladım
Acının bir aynaya baktığını anladım
Bana çok uzaktı ben de Gözyaşlarına sarıldım

Ben bir adam tanıdım
Sırat köprüsünden düşmüş gibiydi
Kendi yaşam çizgisini silgiyle silmişti
Kaderle olan savaşını kaybetmişti

Ben bir adam tanıdım
Bir kelebeğin hüznü vardı gözlerinde
Çoçukluğundan koparılmıştı belki de
Ve ölüm sancısı ruhunun derinliklerinde

Ben bir adam tanıdım
Konuşmaya bile cesaret edemiyordu
Beklerken dahi her zerresi yoruluyordu
Bir ışık için karanlık düşlerde boğuluyordu

Ben bir adam tanıdım
Durmadan bir şeyler karalıyordu
Ama ziyan oluşu altı dörtlüğe sığmıyordu
Bana göre şerdi fakat o şiir diyordu

Ben bir adam tanıdım
Onun nezdinde güzel bir anıydım
Ömrüm boyunca asla unutmayacağım
Ama ben o adamı tanıdığıma pişmanım