Anı 2 Şiiri - Ahmet Güven

BEN ÇOK ŞANSLIYMIŞIM!

İngiltere’nin pek alışık olmadığı sıcak bir gün.Walthamstow pazararına yukarı yürüyorum,tansiyonum düştü.Pazar merkezinden dışarı çıkıp biraz dinleneyim bir de sigara içeyim dedim.Çıkışta siyah bir adam elime bir bildiri tutuşturdu.Sol da gölgelik yerde duvarın üzerine oturdum.Bildiriye bir göz attım,’’İsa sizi çağırıyor’’diye başlıyor.Çok hasta olduğum için aklıma ölüm geldi.Hiç hoşuma gitmedi bu çağrı.
Öylece kenara bıraktım.

Haliften yel esmesiyle bildiri yerde gezmeye başladı.Diğer bildiri dağıtan siyah adam gülümsiyerek bana yaklaştı.Yerden bildiriyi aldı.Ben de adama ayıp olmasın diye ‘’okumayı bilmiyorum ‘’dedim.Bildiri İngilizce yazılmış.Adam bana hangi dili konuştuğumu sorunca,’’ Türkçe ve Küretçe’’dedim.O da ‘’İsa seni seviyor biliyormusun’’ dedi.Ben de umursamaz durunca adam yanımdan ayrıldı.

Bir kaç dakika sürmedi,bir Hindistanlı yanıma yaklaştı.’’Merhaba’’dedi.’’Merhaba’’
dedim.’’Bu gün çok şanslısın biliyormusun ‘’dedi’’.Niye’’ dedim.’’Çünkü benimle konuşuyorsun ‘’dedi.Meğer adam falcıymış.

‘’Ben gelecekten haber veririm. Yemeği, içmeyi her gün bulabilirsin ama bu söyliyeceklerimi bir daha asla bulamazsın’’dedi.

‘’Şimdi sen para da istersin ‘’ dedim.’’Evet yirmi sterlin’’dedi.’’Ben çalışmıyorum,benim yirmi sterlinim de yok ‘’dedim.’’Öyleyse on sterlin ver’’dedi.Gerçi benim inadığım falan yok.İş olsun gibi davranıyorum.Ama adamcağız para derdinde.

‘’Bakıyorsan bedava bak’’ dedim.O da ‘’öyleyse sen inanmıyorsun’’ dedi ve gitti.

17/08/2002