Anı Şiiri - İbrahim Yay

Geçenlerde hissettiğim veya gördüğüm şey neydi bilmiyorum.
Karşıma çıktı birden, daldım gittim ona.
Akışına bıraktım sadece izledim.
Ona bakarken sadece saniyenin yarısı kadar sürede netleştirebiliyordum gözlerimi.
Bana bakarken gözlerinde bana yardım et bakışı vardı.
Sanki benden onu kurtarmamı istiyordu.
Yalvarır bakışlarla beni etkiledi.
Yardım etmek istiyordum fakat hiç bir şey yapamıyordum, hareket edemiyordum.
O da benim ona yardım etme çabama rağmen yardım edemememi anlamışçasına bir bakış attı.
Donakaldım yıkıldım neden yardım edemiyorum diye.
Son gitmeden beni mutlu etmek için sanki orada iyiymişçesine bana hafif bir samimi gülümseme attı.
Bu içimi daha çok burktu ve arkasını döndü gitti uzaklara.
Ben ise.....
Bakakaldım....