Anı Şiiri - Ömer Altıntaş 4

Ey beni çağıran sıkıntının azan yeri
Kimdi
Bütün çocukları kuş seslerine ayarlayan durmadan
Sen
Şimdi acılarımı onaransın
Bir rüzgar gibi değdikçe şehri saran
Ey beni hırpalayan ölüm
Yüzümde ki bu bakış neden?

Açıklanacak
Avluya bırakılmış ceset
bana bir şeyler söylüyor olsa gerek
Ayakkabımı giymek için destek aldığım tabut
Yüzüme su çalınca anladım
Bana gizemli bir not bırakıyordu, öylesine değil ama
Biraz üzgün çokça pişman
Kafamı okşayan bir şey arıyordum gizlice
Anamı arıyordum sevinçle
Akşam olunca beni leğende yuğuyan
biraz kürt biraz köylü gibi itibar görmeyen

Herhal ondandır
Omuzumda kabzanın izi
Çakallar ve geyik sesleri
Aşktandır korkmuyorsam
Sırtımda
Sadık olmayan dostlarımdan yapılma narin bir bomba

Belki umudumdu
Göğsümde o azgın hayvanımı kudurtan
Umursamadan
Sıkıca tutuyorum
Sevincimi kursağımda bırakan
Beni derin düşüncelere iten neyse artık onu
Şimdi herkese hakkımı helal etsem bile
Yine de her şeye küskün bir şey gibi yaşamayı tercih ederim
Aklı başında bir insan gibi değil
Telaşla hınçla

Ömer Altıntaş