Anı Şiiri - Arda Bulut

Bilmem hatırlar mısın?
Şu karsi kıyıda taş toplamıstik seninle.
ilk yarayı biz açmıştik denizin bebeksi tenine.
Bizden sonra kim bilir kaç ayrı yerinden kırıldı deniz. Kaç ayrı yerinden kanadı?
Bir deniz kaç ayrı yerinden kırılabilir oysa? Nasıl kanar bir deniz?
Bu sokaklar aydınlıktı biz geçerken
Hala aydınlık mıdır geceleri?
Şu karşi kaldirimlardan sonsuzkere sevişen çiftler geçerdi. Dudaklarında aşk şiirleri.
Uzun saçlı, sakallı,ucuz şarap kokulu amcalar olurdu.
hemen şu kayalıklarda. Gece gibi sessizdiler
Kedileri süt yerine şarap içerdi yanlarinda
Ordalar midir hala? Yoksa onlarda mı gittiler?

Hatırlar misin bir sonbahar aksaminda ayakları gökyüzüne ulaşan demir iskeledeydik seninle.
Senin bir elin saçlarında diğer elin iskelenin Ice berg gibi soğuk ve keskin demirlerinde
Uzun uzun bakarken denize.
Rüzgar ne zaman fırsat verse o zaman açardin saçlarını.
Dalgalar ne yöneyse saçların o yöne akardı.
Bazen saat yönüne bazen saat yönünün tersine.
Gökyüzünun rengini belirlerdi saçların.
Mesela saat yönüne akarsa saçların az sonra hava kararacak derdim kendi kendime.

Hatırlar mısın?
Seni ilk öpüsümü dudaklarından.
Çalıların arasındaki bir tekne kadar yersiz ve zamansızdı.
Dudaklarımdaki arşcı sarsıntılar.

Hatırlar mısın bilmiyorum ben dün gibi hatırliyorum.
Beni doğduğum evde doğduğum gün terk etmiştin.
Doğduğum günde ölmekle şereflendirmiştin hani
Üç kurşunlu bir silahla üstelik.
" Artık seni sevmiyorum"