Evet bir Anadolu hikayesidir ANGARYA ve İMECE çalışmaları.Eşsiz bir ulusal bağımsızlık mücadelesinden zaferle ayrılmış Anadolum.Ama Anadolum yorgun, Anadolum fakir.
Ancak şuyum yok, buyum yok demek ayıp sayılırmış herşeye rağmen.Eldekiyle, avuçtakiyle yetinirmiş mağrur ve memleketsever insanım....Öte yandan yeni Cumhuriyette bir kalkınma hamlesi ve gayreti içerisindeymiş.Ama ne yazık ki kasa tamtakır, delikli kuruşa muhtaç.Çözüm olarak herkes, YOL VERGİSİ adı altında ülkenin yol, kanal vb. altyapı hizmetlerinde kullanılmak üzere bir miktar para verme yükümlülüğüne tabi tutulmuş.
Ama dedim ya karnını zor doyuruyor Anadolu insanım.Nereden verecek vergisini.Böylece birçok insan,fakir köylülerimiz yol vergisini bedenen çalışarak ödemişler.Hatta fazlasıyla çalışanlar 3-5 kuruş harçlık bile kazanmış.Dağları, kayaları, ormanları aşmışlar.Zorumuş be dostlar, çok zorumuş.İşte benim köyümden de (Kırka/Eskişehir) birçok dedemiz gençlik yıllarında bu yol çalışmalarına katılmak zorunda kalmış adına da "ANGARYA" çalışma demişler.Kırka-Eskişehir yolunun yapımında çalışmışlar.İçlerinde bekarı da varmış, evlisi de.Hatta yeni evliler de gitmek zorunda kalmış.Meşe ve gürgen dallarını yorgan yapmışlar soğuk havalarda.Ağaç bitleri (gımıli) sarmış üstlerini başlarını.
Fedekarlık ise yine benim cefakar, vefakar ve kahraman Adadolu kadınıma düşmüş, ninelerimize düşmüş.Kimi kocasını beklemiş, kimi yavuklusunu...Türküyü de yakmışlar tabiiki.Saygılarımla....
-ANGARYA-
Yüz lira maaşlı kibar bir adam.
Evlenir, sedire taşınırlar.
Mektuplar gelir adreslerine:
$en Yuva Apartmanı, bodrum kati.
Kutu gibi bir dairede otururlar.
