Anekdot Şiiri - Feridun Eren

ANEKDOT

Çok uzun bir zamandan sonra evimize gittim
Serçeler ötüyordu bahçenin sağ tarafındaki çalılıkta
Sanki hala bekleyeni yok taş konağın
Eski muhteşem ve şaşalı zamanından eser dahi kalmamış

Tam bir sesizlik hakkimdi, duvarların her tarafına sınmıştı
Sen yoktun, annem yoktu, babamda ölmüş gitmişti
Mevsimler çoktan uğramamıştı buraya
Şimdi maziden zamanı getiremem sana

Dinlemez ki, o mazideki müstakbel
Gömülmüştür, üzeri çiçekli bin bir hayal
Kuytularda kim bilir, ne sözler bırakıldı öksüz
Zamanın değirmeninde yıkandılar, en kefensiz vücutlar

Ya atılan, bir hiç uğruna elleri kınalı gelinler
Ağlayışlarının sesi ta bin yıldan duyulur
Hala matem yerleri, göklerde saklı kalır durur
Melekler bile imrenerek ta bakar uzaktan

Şimdi senin alın bastığın yerlerde, batıl senfoniler yükselmekte gök
Bize hiç mi acımadın
Bir kadın gibi ağlayın şimdi bedensizler
Bunu da geçmişteki günahlardan say ve kaydedin

Başınızı keşke zamanın cellâdına teslim etseymişiz
Baharımızı da götürdü, beraberinde o sefiller
Ya yanı başımızdaki, gökteki tahtan ne istedin
Hem de baykuşlar mevsiminde

Uyandırtma dedim, en derin uykusundayken kelp
Şimdi ben nasıl büyütürüm, o şaşalı nesli yeniden
Kişin en sefil zamanında
Kimsecikler hala evde yokken

Konak yıkılmıştı artık
Çocuklar daha çok küçük resimde
Ufukta bir şeyler beklercesine, asırlar geçmek üzere
Gökten Umutsuzca kanlı bir el bir kılıç

Sonra baharın emareleri görünmeye başladı gözlerimizden
Mevsimleri hep birlikte yaşayalım adına
Bil ki bende yok, ne kudret helvası nede bıldırcın eti
Tezatlar zinciri aşk çemberi sarmalasın beni yeniden

Yusuf ve züleyhanın aşk buluşması sahneye yeniden konsun
Tamda her şey yoluna girerken mevsiminde
Ayağıma çok büyük bir diken battı aniden
Acıma duygum yeniden depreşti, maviye çalan gökyüzünde

Şimdi ortaya dikenler çıkar yeniden, beklemek vakti değildir
Yaz başlamadan bu konak ta
Ortalık allak bulak olmadan, kesmeli sesi kaynağından
Truva atlıları tam gaz ileri, hain nerede

Bizi kim bu hale getirdi, dün geceden beri
Kıştan bir bahardı, hava çok sıcaktı
Güllerimi kim soldurttu, karnım en derinden tokken
Güneşimi de ricam kapatmayın

Kim ölmüş kim kalmış, bu tarafı enteresan etmez kimseye
Ama yalnız su benim tarafıma diamı aksın
Menzilin başında ben ve benim soyumdan gelen bir soytarı
Çağlar çağlar hep bir tek derem çağlasın dursun

Yüzler binlerce yüz, değişen yüzler
Yolcunun yolunda olması gereken mevsime yaklaştık
Yolcu beraberinde getirmediği şeye kalbini sakın bağlama
Hazırlığını gideceğin yere göre olsun