Andolsun Şiiri - Meral Vurgun

Andolsun

sen dönmeyince
yarım kalıyor türküler
uyku tutmuyor geceler boyu
körkütük sarhoş gözlerim
baykuş seslerine boğuluyor dağlar
ellerin sınırlar aşırı uzak
ölüm düşüyor us’uma
susuyorum sabahlara kadar

mevsim karakış
kar ayaz
göğsüm içre bir yangın
camların arkası sessiz bir çığlık
kan revan içinde sensizlik
son ışıkları da söndü şehrin
öyle ıssızım ki
mezarlar gibi soğuk yurdum yerim

sen dönmeyince, kahretsin!
hangi duvara baksam yokluğun asılı
kaç kere savaş alanı gibi talan edildim
kaç kere sürgün bilmem
gel de bana can ver
kardelen olayım
tuz biber ol yaram üstüne
şimdi gelmesin ölüm
öyle alel acele ve erken
düşürme beni toprağa
sen sar henüz vaktimiz varken

sağanak döküyor gökler
ağlamak
ha senin için
ha senin yerine
ülkem ol
yurtsuz koyma beni
andolsun ki ben
ölümüne sevdim seni...