Andam Şiiri - Umutcan Kamış

Seveceksin andam, çok seveceksin.
İmkanlılar içinde, imkansız olacak.
Gök gibi güzel gözleri seveceksin,
Lütufu ilahın en güzel eseri olacak.

Gündüz gece olacak nazarında,
Zaman ve mekan unutulacak.
Mesafeler olmayacak umurunda,
Her gece yanağına bir buse konacak.

Öyle bir seveceksin ki andam,
Güneş kıskanacak, ay utanacak.
Oysa hiç hakkın olmadan,
Sonunda, Şah Cihan bile ağlayacak.

Onu sevmeyi seveceksin andam,
Sonsuz maviliği bulacağın düşlerde.
Bir yetimin masumiyeti yüreğinde,
Hep on dört yaşında kalacak aşkın.

Tebessüme hasret kalan dudağında,
Gözünden damlayan her yaşında,
Bir parçan hep onda kaldı andam.
Her an yanındasın bilmez nasıl olsa.

İlk bakış çıkmayacak hatırdan.
Sende masumiyetin son parçası,
Onda belki, kırıntısı kalmadan.
Nasıl olsa, olmayacak sonrası.

Yıllar tıkanacak yoluna andam,
Yaşlandığını farkedeceksin sonunda.
Genç yaşta büyük hatalar aklında,
Yollar her zaman farklı kollarda.

Sen yıllarca ne hikayeler ezberledin.
O hangi romanda kalďı bilir misin?
Eski bir kitap gibi sevdin andam,
Hep seveceksin aslında, bilmezsin...

Umutcan Kamış
17.03.2014