Anda Şiiri - İlyas Kaplan

içimde bir ateş bir ateş ki
yanıyor, yakıyor
kıvılcımlar saçıyor üzerime
her zerrem sessiz ilticalar da
anda...

yürüyor gecenin koyu karanlığı pencerelerden
zeytin karası gözlerinden
mevsim mevsim
kar beyaz çığlıklar dökülüyor...
kentin puslu sokaklarında
ışıkların söndüğü vakitlerde
içimdeki alevler aydınlatıyor geceyi
nereye adım atsam hep sana rastlıyorum
anda

soğuk gecelerde düşlere karışıyor sağanaklar
öyle bir akıl tutulması ki
her dakikası
buzdan aynalarda sevgileri vuruyor en ince yerinden
içine çekiyor beni
zifiri zindanlar yaşıyorum
anda

ateş böcekleriyle örülü gece
sana sunulmuş bahar çiçekleri
damarlarımda dolaşan kan gibi sana esirim
mavilerin boşluğuna uzanıp masallar anlatır bana evvel
bir sevda masalından bir aşk meleği
alevleri yağmalanmış eski zamanlardan
seni bana getirir
anda

bir yaz mevsimi
yanıyor kızılca gökler
yanıyor umutlarım hayallerim
geçiyorsun içimde ki taş duvarlardan
elimi uzatsam sanki kaderine dokunacağım

senin kadar sevemesem de seni
seni yaşamaya mecburum
anda

redfer