Anayla Baba Şiiri - Uğur Yıldız

Bu yalan dünyaya gözün açanda,
Yüzüne bakanın anayla baba.
Hasta olup yataklara düşende,
Gözyaşı dökenin anayla baba.

Ömür boyu evladını eğitir,
Üzülmesin diye sevgi dağıtır,
Bin bir kahır ile seni büyütür,
Derdine yetenin anayla baba.

Baban işindedir annen evinde,
Çalışırlar arı gibi kovanda,
Üşümesin diye güzel yuvanda,
Sobanı yakanın anayla baba.

Evlatlar ilime ereyim diye,
Okur karşılığın vereyim diye,
Yavrum gelmiş gidip göreyim diye,
Yollara çıkanın anayla baba.

Bir ben miyim bu sevdaya erişen?
Hayırlı evlat olmayla yarışan?
Beşikten mezara hâli perişan,
Yaşlanıp çökenin anayla baba.

Uğur ağlar gözyaşını silen yok,
Sizden gayrı bu yüzüme gülen yok,
Girmesin toprağa geri gelen yok,
Cennettir mekânın anayla baba...