Anayla Baba Şiiri - İbrahim Çiçek

Fidan gibi büyütüp beslediler;
Başımızın tacı anayla, baba.
Ağız, dil, diş olup hep öğrettiler,
Başımızın tacı anayla, baba.

Evlat; ana, babanın dalı budağı;
Yavrusu için kesmiştir o adağı.
Çatışsa da evlatla kuşağı, çağı,
Başımızın tacı anayla, baba.

Evlattır babanın serveti, varı,
Anaların ise ipeği, şalı.
Anaya diyen var git koca karı,
Başımızın tacı anayla, baba.

Ana, baba atmalıdır temeli;
Hakikati her yerde söylemeli.
Büyüklere daim değer verilmeli,
Başımızın tacı anayla, baba.

Ana baba her zaman oluyor derman;
Ellerinde vardır gizli bir ferman.
Duaları olmazsa halimiz yaman,
Başımızın tacı anayla, baba.

İbrahim der anne baba canımız;
Ondan oldu bizim asil kanımız.
Onlar bizim en kıymetli varımız,
Başımızın tacı anayla, baba.