aslında seninle hep gezdik anastasia
nemrut'ta gün batımını izledik
hiç bitmesin diye
kapamadık gözlerimizi
mardin sokaklarında gezdik
biz olmasak da orada
ayak izlerimiz karıştı toza, toprağa
yeryüzü yetmediğinde
balonla izledik kapadokya'yı
sen acıyı ilk defa tattın
urfa'da bir sıra gecesinde
anastasia
az yürümedik seninle
en güzeli kahvaltılardı
canavarlı diye bildiğin, van'da
istanbul'da vapurlar
efes'te harabeler
her yerde izimiz var
onlar anlamıyorlar asla
şimdi elimde bir fincan kahve doğu ekspresinde
son yolculuğumu yapıyorum hayalinle .z
Kayıt Tarihi : 1.5.2017 21:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O hiç bilmediğim sokaklarda,
herkesin tembelce gölgelere çekildiği
uyuşukça şekerlemeler yaptığı sırada
yanaklarımdan dökülmüştü tuzlu damlalar,
ter miydi, gözyaşları mıydı farkında olmadan.
Doğu Expresinde masamın diğer tarafı boştu
gösteremiyordum karşımdakine, geçip giden kasabaları, köyleri
Möö'leyen inekleri, havlayan köpekleri...
TÜM YORUMLAR (1)