Anason Saatler 1 Şiiri - Yusuf Sayguner

Varsayalım sen! dedim...Seviştim o kadınla...

Uzunca öptüm dudağından, dudağımda adınla...Sonra yoruldum,
dinlendim sonra...Sonra ağladım kucağında...Sensizliğe...

Saçlarımı okşadı, parmakları aynı sen...Boynuma değdi
dudakları...İçim ürperdi...Dedim ki, onun olsa bu
dokunuş...Aynı böyle öperdi...

Varsayalım sen! dedim...Rakı bardaklarında buz...Sevişmek
ucuz...İçmişiz, kör-kütüğüz, sarhoşuz...Ayaz bir gecede
kaybolmuşuz...

Adını sormadım...Sormadı gözlerini...Sadece sustum...Sadece
konuştum...Sadece yorulmuştum...

Sensizliğe...

...............................................

İnsan çekip gider bazen...Bazen gitmez...Bazen durur...

Bazen haklı bir sebebi olabilir...Sebepsiz yere haksız
düşebilir...Bazen düşmez, ayakta kalır...Bazen biri onu
kaldırır...Bazen biri onu görmez...

Görmezden gelir bazen...Geldiğinde bulamaz...Bulsa da
alamaz bazen....

Alsa da götüremez...Götürür bazen yanında...Bazen
yüreğinde...Bazen ardında bırakır...
Bıraktığında kalır bazen...

İşte o zaman kötü...

Kalan çaresizdir...Kimsesizdir...Sen kokar üstü başı,
seninledir yürüdüğü her sokak, döndüğü köşe
başları...Tıka-basa sensizdir...

Sensizlik zor gelir bazen...Bazen kolayına kaçar...Bazen
kaçamaz...Bazen kaçmak ister...
Bazen vazgeçer, istemez...Bazen imkansız bir aşkı
seçer...Geçip gider bazen...Bazen gidemez...

Bazen hep sen kalır...

Hep sende kalır bazen...Dönemez...

...........................................................
........

Akustik sorgularım var benim, küfürbaz
notalarla...Geçmişine sövdüğüm türkülerde adın...
Ya dudağımın tadı olsaydın her gün; ya hiç dokunmasaydın...

Aykırı mevsimlerde iklimi şaşmış bedenim...

Sen diyor...

Ruhum kaçıncı göç yolunda kim bilir? Hicret yolunda bedevi
gibi, Kabe diye, sen diyor...

Sen diyor dokunduğu her yere parmak uçlarım...Sen diyor
günaha giren suçlarım...Ayaz gecede yatağa giren
çıplaklığım...Sen diyor...

Ve senden bahsediyor bu şehir...Seni anlatıyor şiir, üç
satır yazacak diye bin satır düşünen şair...Sen diyor...

Sen diyor kavgam...Sen diyor ar'sızlığım...Bu deli
kuralsızlığım, çıktıkça yoldan...Ne yöne baksam...Sen
diyor...

......................................................

İçtikçe ayılıyorum sana...Rakı bardağında ne
güzelsin...Anlatsam...Yaşaman lazım...
Bilemezsin...

Öyle güzel özlüyorum ki seni...Öyle güzel kızıyorum
ki...Küfretsem! Dönersin...

Ama sakın dönme geri...

Yokluğunda var saydığım gözleri, bana veremezsin...Sakın
dönme, kal orada...Öyle bir sen var ki
burada...Yetişemezsin...

İçtikçe ayılıyorum sana...

Bir gece geçirmiştin sırtına...Vakitsiz bir gidiş
ayaklarına...Altında kalın bir elveda...

Ayrılık...Soğuk...

Bak üşüdü sol yanım yine...

Isıtsana...

...........................................................
.........

Bilinçli bir aşk benimki...Tarihsel bakışların ardında,
yepyeni...Akıllı uslu, sakin...Hayvani..

İç güdüsel varsayımların kölesi, olmazın meçhul faili,
kabul edilemez gerçeklik, yargılanamaz soyutluk kavramında
aykırı bir obje...

Kasıtlı bir aşk benimki...Düşünebildiğinden çok fazlası,
vahim yalnızlık süreci, katlanılmaz bireysel dürtü,
sorunsal boyut simgesi...

Spesifik bir aşk benimki...Eş duyumsal kaygılardan
uzak...Sorgun bakışlardan gizli...Senden ötesine
muğlak...Senden öncesine aşikar bir zaman külçesi...

Bir aşk benimki...Binlerce aşkın kavramını
küçümseyerek...Yol alabilmek sana...Yolun sonsuzluğuna
meydan okumak, yürürken...Ve yorulurken taşımak seni her
daim...
Getirmek için sana...

Aşk benimki...

Anlasan da olur artık....Anlamasan da...

...........................................................
.

Bir kere gittin...

Bin kere kaldın içimde...

Bir kere sevip, bin kere sövüşüm...

Bu yüzden...

.....................................

NEVFEL