Anasazi Usulü Blues Şiiri - Cihan Çetin

bu gece pencerem uykusuz gözlerim kilemenjero
gülsün ruanda, son kitada
doğduğum yerde

sırtımı afrikaya dayayıp blues dinliyorum
çikartma gemisinde bozma feribotlarla
misisipide…

pamuk aklğında siyah gözlerimde umut taşıyorum
pawelle anasazi köylerinden geçerek
sert iklimlerden

ilkin yağmurdan korkuyorlardı; çamurdan
karanlıktan korkuyorlardı
susuzluktan ve de ölümden

kimsesiz yağuyor yağmur geçiyorum,
pawelle
hangi acılarım peşim sıra ve bensiz
hangi ayrılıklar bana miras siriyen vakti,
ve kimin gülüşü yüzümdeki, mor menekse

aşk yorgunu ve biraz da erguvani, büyüyor da
yalnızlıklarımız ayrı kaldıkça acılarımızı çogaltan
ne
kanyonlarmı?

yeni mevsimler yaş hanemize kaydedildi
peşin hilelerle,
küçüldük mü ne! son kitada