Anarşist Bir İsyan Kaplıyor Akşamları

bu şehre karanlıktan önce çörekleniyor hasretin
ne yapsam da bir türlü çıkmak bilmiyor
o bal rengi gözlerin hayalimden dışarı
faydası olur diye kalemi elime alıyorum bazı bazı
kahreden kelimeler diziyorum ardı sıra
bulaşıyor cümlelerime bir kahır, bin küfür
oflarıma katıyorum adına yüklediğim ahları
sonra dilim nedamet getiriyor
kendimden af diliyorum kendimden bin özür
ama yine de içimde asayişi sağlamak
bir türlü mümkün olmuyor
sen yokken anarşist bir isyan kaplıyor akşamları...