Gönül bir seyyahdır, hak yola düşer,
Aşk ile yanarken al kola düşer,
Bazen bülbül olur gül dala düşer,
Hep Kadir-i Mutlak adını anar.
Nefis bir ejderha, pusuda bekler,
Karanlık vesvese, kalbine ekler,
Yolundan döndürmek için kemikler,
İman kalkan olanlar cengi yener.
Dünyanın fâniliği bir serap gibi,
Zalimin kahkahası bir azap gibi,
Yazılmış o defter, bir kitap gibi,
Adem’in izindeki yoldan döner.
Beyaz kartal süzülür, dağ
ardından,
Bir haber getirir, o kutlu yardan,
Vazgeçme sakın der, bu ulu nardan,
Çünkü her gecenin sonu tan erer.
Kin ve nefret dağı yolunu keser,
İblis fırtınası her yandan eser,
Yüreği saf olan bu tuzu sezer,
Sevgi pınarından içerek kanar.
Menfaat peşinde koşanlar şaşar,
Gerçeğin nuruyla bendini aşar,
Sabreden dervişler murada koşar,
Her zorlu yokuşun bir sonu biter.
Ne saray ne taçtır aradığı şey,
Ne altın ne gümüş, ne de tatlı mey,
Gönül evinde yanan ilahi ney,
Sadece Rab'bine özlemi yanar.
Doğruluk kılıçtır, kuşanır onu,
Zulmün karşısında budur şiarı,
Anlar ki en büyük zaferdir sonu,
Işığın ordusunda nefer biter.
Kul Hasan der bu yol, çetin bir yoldur,
Hem ateş hem sudur, hem de bir güldür,
Vuslata eren can yaşayan kuldur,
Ruhu büyük ışıkla sonsuz yanar...
Hasan Belek
04 Ekim 25- Akçay
Kayıt Tarihi : 4.10.2025 17:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!