Anan Ne İster Senden? Şiiri - Halil Gülşen

Şu bizim Erdemli’de her insan başka şanlı;
İsmi zihnimde mahfuz, bir tuhaf delikanlı;

Batısandal köyünde, on altılı yaşlarda;
Büyüklere özenip, sigaraya başlar da,

Ciğerine çekerken bulduğu izmariti;
Annesi enseledi: “Seni yazının iti! ”

Haşladı süpürgenin gâvur tarafı ile;
“Zehirlersin kendini, üstelik bile bile! ”

Bizim genç, bu köteğin hışmıyla evden kaçtı;
Uzaklaştı köyünden, hayli arayı açtı…

Akşamüstü ulaştı yol üstünde bir bağa;
Genci yoldan çevirdi, köylü Hüseyin Ağa...

Genç, Hüseyin Ağa’nın, tam karşısında durdu;
Selam verdi evvelâ, sonra hal hatır sordu.

Bir sigara istedi yavaş yavaş giderken;
Ağa da sigarayı, verdi sohbet ederken…

“Bir de ateş versene, sigaramı yakayım.”
Ağa çakmağı çaktı: “Haydi buyur bakayım! ”

“N’olur Hüseyin Amca, annem öfkeyle bekler;
İçtiğimi duyarsa, beni fena kötekler! ”

Ağa dedi; “A oğlum, ateş, sigara elden;
Ak elden, kara elden, cepteki para elden!

Biraz önce beleşten payını aldın benden;
Anlamadım, bu anan, hâlâ ne ister senden? ”

Halil GÜLŞEN