Anamın ak sütü hatırına

Anamın ak sütü hatırına

Doğduğum, doyduğum ve ben olduğum yerlerdi; o gün ıssız dolandığım
Daha dün gibi aklımda anamdan emdiğim süt ve anama sırtımı dayandığım
Kardeşlerim gibi koşup oynadığım sokakları bunlar sandım
Her köşeden Murat, Şenol,Ayşe, Rıfat ve Döndü çıkacaktı zannım
Dede bakkal,Kazım,Yusuf,Nail,İsa Bakkallar bir sokakta tam beş saydım
Ama her birinin fakir fukara dostu veresiye defterlerini hiç unutamadım
Hep resimler var aklımda herkesin en güzel haliyle zihnimde çektiğim
Sevdiğim; insanlardı hem sevmeyi bilen hem sevilmeyi de ;
Saygıda kusur edilmezken küçükten büyüğe ve sevgiyle yaklaşırdı büyükten de küçüğe..
Kına gecelerinde, düğünler, cenazeler, iftarlar, kız alıp vermelerde ve daha nelerde…
Derin bir hayal kırıklığıyla kendimden; bir şeyler bulma umudu içimde;
Bir hole bakan üç odadan köşedekine en küçük yıllarımı arandığıma daldım
Çok değişmiş, herkes gitmiş ve sanki bir ben yalnız geride kalmıştım.
Çok öksüz hissettiğim o anlarda yine aklımda kalan anılarımdı dayandığım
O zamanlar da bizim buralarda Umut demezlerdi Ümitti daha çok ağızlara dolanan
Pek ele avuca gelen bir şey değildi bu Ümit denilen ama vazgeçilemezdi ümidden
Ümidi; fakirin ekmeğiydi herkesçe bilinip söylenen ama pek azdı gerçekten bununla beslenen!
Gel zaman git zaman çocuklar büyüdü, komşular değişti ondan da çok şey değişti görünmeyen
Bir ümitler değişmedi fakirin sofrasında beslenilen, yalnız bir piyangodan bahsediliyordu
Hiç bir yere değil nedense sadece Fikirtepeliye reva görülen; kardeşi kardeşe düşüren
Talih kuşundan söz ediliyordu: Fikirtepelinin tapulu malı üzerinden; dönüşüm bahanesiyken;
Sanırım bazılarının gücü başka yerlere değil sadece gariban Fikirtepeliye yettiğinden.
Üzerinden çok zaman geçtiğinden; verilen sözler boş, artık açık görünen:
Bildiğin kurban edilmişti Fikirtepeli kurdun kuşun ağzına en güvendiği eliylen
Şimdilerde; Senetsiz sepetsiz hiç bir güvencesiz Fikirtepeli evini zorla terk ettirilirken,
Doğduğum, doyduğum ve ben olduğum yerlerdi; o gün ıssız, sessizce dolandığım
Niyeyse, hiç gereği yokken aklıma gelen şu sözlerdi ama hiç şaşırmadığım:
“Kutsal, dava..: Bahane! Para, güç…:Şahane!”

Yılmaz BEKTAŞ