Anama mektuplar 1 Şiiri - Bayram Mecit

Anacığım; yandım ben bir dilberin aşkında,
Senin gibi açmadı bir tek gün kucağını.
Senden emdiklerimi zehretti üç beş günde,
Aradım, bulamadım koynunun sıcağını.

Hasret bıraktı beni canım diyen sesine
Gençliğimi harcadım çalımına süsüne
En güzel yıllarımı yaktım pisipisine,
Aldı ilkbaharımı, verdi hazan çağını.

Sözünü dinlemedim, ondan bu kara yazı
Her tür yemeği tattı, doymadı pisboğazı
Konken, poker öğrendi, çözemedi namazı,
Ben başını kapattım, o açtı bacağını.

Bu bayram gelecektik, yatağından kalkmadı
Ben bıktım söylemekten o huyundan bıkmadı
Gönderdiğin eşarbı komik diye takmadı
Kırk modele çevirdi saçını saçağını.

Bu kentte anacığım; aşım taş suyum zehir
Gözlerimde tütüyor; dağ, taş, akarsu, nehir
Bizim Allahsızında doğum yeri bu şehir,
Çoktan unutmuş bile köyünü bucağını.

Yobaz tanıttı beni ahbabına dostuna
Sen söyle anacığım bu zillinin kastı ne?
Şeytan diyor yık yere, sonra atla üstüne,
Tövbe billâh demezse, vur ekmek bıçağını.

Bacıma kandaşıma gönül dolusu selam
Hiç aklımdan çıkmıyor ikaz ettiğin kelam,
Ne güzel söylemiştin, diline kurban olam,
Bin güzele değişme; bir ana ocağını.