Alihoca/Ulukışla/NİĞDE
Ufuk mu kaldı annem, göz önümde engeller,
Her adım atışımda uğultular, “dön gel” ler...
Doğu yok, güney ateş, batmak üzere güneş:
Önümde, vicdanların asıldığı çengeller...
Yaşamak buysa eğer gururu ne etmeli?
Hayatı zehir eden kararı ne etmeli?
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Dünyanın en iyi en güzel kadınına, annelerin annesine benden de gönül dolusu selam ve saygı. Eline sağlık. Yılmaz
Sn. Altunsu
Şiiriniz bin kahır içeriyor...
Çakallar sürüye baş olmuşsa, kurtlar neylesin...
Vicdan mı kaldı? Dergah mı kaldı? Düzen mi kaldı?
Bütün mukaddes taşlarımız bir bir yıkılırken,
Şikayetimiz yalnız o güzel insan annemize olur!
Bizi neden bu kokmuş dünyaya getirdiniz diye!
Kutlarım...
Saygılar...
Gözlerim, bir katarakt pusluluğunda şimdi…
Ruhum, “ölümlü yalan” mahpusluğunda şimdi…
Kulağım, aralanan kapısında uçmağın;
Karındaşımın keskin, tiz ıslığında şimdi! ..
Yüreğinize sağlık..Kutlarım..Sevgiyle kalın.
Yaşamak buysa eğer gururu ne etmeli?
Hayatı zehir eden kararı ne etmeli?
Dost diye ortalıkta dolaşan çakalların
Dergâhıma verdiği zararı ne etmeli? Yine çok güzel bir şiir üstadım.Dost diye dolaşan çakalları ne etmeli bilmem ki.Yüreğinize sağlık.İlhan Kırbaç(güz çiçekleri)
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta