Anam gitti Şiiri - Mertkan Özel

Anam gitti
Kapı ardında kalan sessizlikle
Ocakta çay demlenmiyor artık
Pencere camı buğulanmıyor nefesinden
Bir çift terlik duruyor kapının içinde
Ama giyeni yok

Yorganı serdim yere
Kokusu sinmiş,
Hiç yıkamadım
Sanki çıkıp gelecek gibi
Sanki az sonra
Başımın ucuna oturacak
Yavaşça dizime dokunacak

Çocukluğum duruyor hâlâ
Annemin dizlerinin kıyısında
O göğsüne yaslandığım uyku
Başka hiçbir yerde yok
Sözleri yok artık
Ama sessizliği konuşuyor

Her sabah
İlk sana uyanıyorum
Adını anmadan çay içemiyorum
Fotoğrafına bakıp konuşuyorum bazen
Cevap gelmiyor
Ama sustuğun yerden de anlıyorum

Toprak dediler
Soğuktur sandım
Meğer sıcaksın hâlâ
İçimde bir yerdesin
Elin hâlâ alnımda
"Usul usul yaşa" der gibi

Anam gitti
Ben hâlâ onunla yaşıyorum.