Anam Gidince Şiiri - İsmail Doğan

Dinmedi ANAMIN gözünün yaşı,
Canımızdı; göçtü gitti dünyadan.
Dertlerden hiç eksik olmadı başı,
Kanımızdı; göçtü gitti dünyadan.

Onbir Kasım gece sıfır kırık iki,
Sunsuzluğa doğru oldu bir vaki,
Dünyada hiç bir şey olmuyor baki,
Anımızdı; göçtü gitti dünyadan.

Yakalandı çocuk iken illete,
Yaşarken düşmedi asla gaflete,
Çok baş kaldırdı zalim adalete,
Yönümüzdü; göçtü gitti dünyadan.

Emzirdi besledi büyüttü üçü,
Türküler söyleyip uyuttu üçü,
Gözünde hep bir içim süttü üçü,
Tenimizdi; göçtü gitti dünyadan.

Tırnağımıza taş değse ah çektin,
Ömrümüze bilmi iyliği ektin,
Zulüme beleya her daim diktin,
Ünümüzdü; göçtü gitti dünyadan.

Kırk yıl arızalı kalbin kapağı,
Bol olsun kabrinde gülü toprağı,
Hep canlı kalacak çamın yaprağı,
Şanımızdı; göçtü gitti dünyadan.

Dünyaya eş değer ANAnın adı,
Saygıdır sevgidir hürmettir tadı,
DOĞANİ'nin aşkı hayatta yâdı,
Günümüzdü; göçtü gitti dünyadan.

11.11.2016