Anam benim Şiiri - Kiymet Meherremli

Örtülü bir kitab idi,
Hattat idi, katib idi.
Her kelmemde hitab idi,
Nida idi Anam benim.

Bir dünyaydı benim için,
Qenim idi qemim için.
Ana idi geliniyçin
Anam benim.

Yastığını taş ederdi,
Uykusunu kuş ederdi.
Her gönülü hoş ederdi
Anam benim.

Başımızın tacı idi,
Kardeş idi, bacı idi.
Her varlıkdan yüce idi
Anam benim.

Başdan-başa sırdı öyle,
Inci idi, dürdü öyle.
Helal-hümmet pirdi öyle
Anam benim.

Helim idi ipek gibi,
Zarif idi çiçek gibi.
Uçub gitti melek gibi
Anam benim.

Körpe, yetim balasıyız,
Gece-gündüz yanasıyız.
Ölenecen anasıyız,
Anam benim.

Cennet içre yerin olsun,
Gözle gelim, sabrın olsun.
Kucağında yerim olsun,
Anam benim...
Anam benim...

2002

AÇIKLAMA:

Örtülü – kapalı;
Qenim – düşman;
Bacı – abla;
Pir – ihtiyar, ustad, ögretmen;
Helim – hoş, yumşak (karakterce)
Körpe – çocuk, bebek;
Yetim – öksüz;
Yanmak – ateşlenmek, alevlenmek;
Anmak – hatırlamak;
Yer – mesken.