Anam Beni Everecek Şiiri - Suat Zobu

Anam beni everecek bu sene,
Ana topal, mopal, ille Ferdane,
Dedim “Aklına koy, Ana sen gene”
Dedi “Bakak hele, başka birine”
Ayşegül, Fahriye, ille Ferdane...
.
Mahalleyi bizim evde doyurmuş,
Herkeslere “Kız bul” diye duyurmuş,
Nazlı varmış, akşamaca uyurmuş,
Kusur değil, uyuyorsa işi ne,
Az duysa da Ana, ille Ferdane…
.
Halime’nin ayrı oynar her yanı,
Kaşları ip gibi, başta türbanı,
Tavuktan kestirir, bize kurbanı,
Allah yazsın onu, dengi dengine,
Olmaz dedim, Ana ille Ferdane…
.
Düriye’nin biraz çürükmüş dişi,
Hamarat değilmiş, yavaşmış işi,
Yemek pişiremez, yenilmez aşı,
Olsun varsın n’olur, düşün sen yine,
Olmaz Anacığım, ille Ferdane…
.
Gizem güya hayatından bıkmışmış,
İmamın oğluyla, adı çıkmışmış,
Geçen gün gizlice, eve tıkmışmış,
Hepsi yalan, iyi düşün, bir dene,
Dedim Ana olmaz, ille Ferdane…
.
Bula bula kimi bulmuş bak hele,
Muhtar kızı hani, sidikli Lale,
Diyor ki, saçları bak, lüle lüle,
Apakçaymış, sanki çıkmamış güne,
Dilsiz milsiz ama, ille Ferdane…
.
Demiş benim oğlum, mühendis mimar,
İçki kumar yoktur, çıkmaz sesi var,
Evine sadıktır ölene kadar,
Varmam demiş, kesip atmış şu Döne,
Varmazsa varmasın, varır Ferdane…
.
Bayıldım Ayşe’ye, geçse de yaşı,
Biraz burnu büyük, biraz da başı,
Kusur mu olurmuş, gözünde şaşı,
Manken mi alırsın, Suat kendine,
Neyine gerekli senin Ferdane…
.
(12.01.13 Ankara)