İki Gözüm Önüme Aksın Şiiri - İlhan Demirci

Ben hep sevdim seni.
İki gözüm önüme aksın, hep sevdim.
Evet, biliyorum, hatırlatmana gerek yok:
Pembe panjurlu bir ev açamadım sana
Hattâ, bir gecekondu bile kuramadım.
Taç yapamadım yıldızları saçlarına,
Gül yağdıramadım gökten.
Tel örgülerin böldüğü bir yarı’nı,
Üşümüş, buz tutmuş
Ve içi çürük bir elmaya benzeyen yüreğini
kurtaramadım...
Son veremedim dipsiz bir kuyuya düşen arayışına.
Yaralarına merhem olamadım ama;
Resmin ellerimde,
Yüreğimde sen!..
Kar yağarken saçlarıma...
Hasretinden sefil, seni düşünmekten zelil olurken...
Ân gelip, yenilip de öfkeme
Bedduanın en kralını okurken ardından,
Tak edip de canıma, “ölümünü kutlarken”...
Ve hattâ,
İstanbul’un en güzel kızı’yla gideren attâ
Eeey benim Dünya Güzelim,
Ümitlerim, hayallerim, mutluluğum sende diye,
Sende diye en güzel cennet
Bütün sevenlerime
Ve en çok sevdiklerime:
Anneme, babama, tanrı’ya nispet
Ben hep sevdim seni.
İki gözüm önüme aksın, hep sevdim.

Seni unuttuğum en uzun gün: yarım gün
Ve sana yazmadığım en uzun süre: 1 ay oldu hep.
Adını kazımak duvarlara,
Resimlerini asmak...
Kapılara şiir yazmak
Ve bu vesilelerle seni tanıtmak dostlara.
Gözlerinin yeşilini, saçlarının siyahını göstermek.
Adını öğretmek meraklısına, meraksızına.
Ve bir cevap verememek:
Bir zamanlar sadece şiirlerimi sorarlarken
Şimdi...
“Kimdi o, bunca duyguyu harcayan Vefasız?
Kimdi?...”
Diye soranlara bir cevap verememek ama;
Toz kondurmamak sana.
Hep el üstünde tutmak seni,
El bebek, gül bebek büyütmek içimde...
Ve üç öğün içmek seni.
Annemin ak sütü diye korkmadan tıkmak...
Bazen...
Bazen, sarhoş olmak kafayı demlemeden,
Yığılıp da yerlere, nârâlar atmak...
Bazı gecelerde duvarları yumruklayıp
-Sinirden, öfkeden, hasretinden be Gülüm, hep
hasretinden!...-
İster istemez uyandırmak komşuları...
Ve neticede,
Yani bütün bunların nihayetinde:
Oruç tutup aşklara,
Arzulara gem vurup,
Altı üstü 250 gram için vazgeçmemek özünden,
Bir gösteriş, bir düzen, bir formalite mi sanırsın?
Evet, biliyorum, hatırlatmana gerek yok:
Uğrunda can veremedim,
Ölemedim derdinden.
“Cesedimi sürdüremedim önüne” ama;
Ben hep sevdim seni.
İki gözüm önüme aksın, hep sevdim.

Ve biliyor musun?
En vahşi hasrete imza atacağım sayende.
En azgın çileyle dost olacağım.
En sahtekar ümitlerle
Ve nâmert hayallerle seve seve çekeceğim bu derdi.
Ve hiç unutma ki,
Çiziyorum şuraya, unutma:
Hep seveceğim seni.
İki gözüm önüme aksın, hep seveceğim.
Ölene dek hep seveceğim.