Anam Şiiri - Güven Tekin

Şimdi kapı çalsa ve içeri giren, annem olsa.
Başımı okşasa, ölmedim oğul! dese.
Dünya yer yerinden oynardı, seni seviyorum dese.
Annem! ben seni çok özledim.

Bu satırları yazarken, gözlerimden akan yaşlar.
Deli dolu yüreğimden, taşan feryatlar.
Gelse anam, uzatsa bir mendil, gözümün yaşını silsem.
Annem! ben seni çok özledim.

Gecenin karanlığında kalan, umutlarım.
Bir daha geri gelirmi? o güzel günlerim.
Hasretin yüreğimde, kor gibi yanıp dururken.
Annem! ben seni çok özledim.

Sen yokken, zamandan bir haberim.
Ak düştü saçlarıma, soldu gençliğim.
Yaptığın konserve, kışlıklar dolapta, yiyemedim.
Annem! ben seni çok özledim.

Garip kaldım, yetim kaldım, sen gidince anam.
Yüreğimde dinmeyen sızım, gözyaşım.
Söyle kalk gel oğul, kendine gel de, hele anam.
Annem! ben seni çok özledim.

Senin yokluğundan beri, hep yatmaktayım.
Hiç bir işe dermanım,mecalim, halim yok.
Hasretim, o gül yüzüne, cemaline anam.
Annem! ben seni çok özledim.

Derdimin ilacı, merhemi senmişsin.
Yemeğimin tuzu, çayımın şekeri, senmişsin.
Dert ortağım, sırdaşım, dermanım, senmişsin.
Annem, anam! ben seni çok özledim.
Ben seni çokkk özledim..