Anam Şiiri - Zeki Savci

Alistim gurbetin sokaklarina,
Unuttum koynunda yatmayi Anam.
Ekmegini yedim, suyundan ictim,
Unuttum lezzeti tatmayi Anam!

Kendimi hayalle avuttum, durdum.
Her bir rezaleti guzele yordum.
Turlu ruyalarla sabaha vardim,
Unuttum rahatca yatmayi Anam!

Cektigim acilar dermanim oldu,
Yuregim sonbahar, basim kis oldu.
Dostlar gul dedikce gozlerim doldu,
Unuttum sen gibi bakmayi Anam!

Yataklara dustum, derde dadandim.
Yine bas ucumda seni var sandim.
Dost dedim riyakar yuzlere kandim.
Unuttum simsiki tutmayi Anam!

Kirildi hayaller, umutlar bitti.
Yalan dunya beni bes pula satti.
Dallarimi kirdi, suyumu kesti,
Unuttum gul gibi bitmeyi Anam!

Ne cananim kalmis ne bir canim,
Atese savruldu yandi her yanim.
Gokyuzunu bile sardi dumanim
Bir tek damla yagmur dusmedi Anam!

(Paris, 2001)