Anam Şiiri - Halil Çingir

Yörük obasında üreyişim sen
Tanrı dağlarından yürüyüşüm sen
Oğuz boylarından türeyişim sen
Başta sevda gibi esensin anam

Dün gibi hatrımda sütün emdiğim
Dizinin dibinde döven döndüğüm
Taştan arabayla sana geldiğim
Ah derim dibimde bitensin anam

Eledin eledin höllük eledin
Aynalı beşiğe bebek beledin
Hayırlı eş,helal aş,iş diledin
Duanın hasını bilensin anam

Bulgurla soğanın cücüğün yerdik
Dertleri sevince katık ederdik
Sabreden dervişle murada erdik
Derdimi yellere verensin anam

Hastada sayrıda sana ulaşır
Bayramda seyranda sende toplaşır
Koyunlar,kuzular sende meleşir
Hızr gibi imdada yetensin anam

Varmıdır dünyada senin gibisi
Kiminin halası kimin bibisi
Her iki dünyada cennet perisi
Sevginin kadrini bilensin anam

Az verir ama candan verirsin
Olsaydı bilirim maldan verirsin
El dilden verir sen candan verirsin
Alan üstün değil verensin anam

Oğula kızana adını verdik
Kaşı gözü sana benzesin dedik
Allah’tan hayırlı murad diledik
Cennet bahçesinde gezensin anam

Düğüne derneğe toya giderdik
Kuyunun başına suya giderdik
Haydan gelenlerle huya giderdik
Kızınca tepiği vuransın anam

Yoluna gülleri dökeyim senin
Sen ölme yerine öleyim senin
Kabrine ne yüzle geleyim senin
Ocağıma incir dikensin anam

Saçının teline canım fedadır
Doğrusun elbette bilen Hüda’dır
Tek eşin var o da aziz vatandır
Bayrak gibi göğe değensin anam

Halil' im el vurup ağlatman benim
Elimi kolumu bağlatman benim
Yüreğim köz gibi dağlatman benim
Ateşim dumanın görensin anam

(1 Şubat 2007)