Anahtar, çiçek, çocuk ve... Şiiri - Yoru ...

bana benzeyen bir çocuk vardı,
açık bulunca kapıyı kendini sokağa atardı
ben izlerdim penceresinde çiçeğe doğan güneşi
bir sabah geç uyandım, ay karanlığı saklamıştı gözlerimi.

mükemmel bir anlatım harika şiir .................kaleminiz daim olsun

abdulllah oral

'karanlığa kalmadan aydınlıkta yaşamak gerekmiş doyasıya.'
Geç kalmamak lâzım demek ki hayattaki güzelliklere...Yaşamanın kıymetini bilmeli...Tebrikler!

Karanlıklar olmasın hiç kimse için ve kayıplar.

Pencerede ki çocuk ile kendini sokağa atan çocuk..vaktiyle yaşanmalı herşey,geç olmadan ,aydınlıklara doğru..kutlarım..

karanlığa kalmadan...

O kaybolan anahtarlar, solan çiçekler, gönüldeki her titreyişde, şöyle bir görünüp saklanıyorlar. Her şiir, kalpteki yaraları biraz daha kanatıyor, Yaşanmamış duygular saklandıkları kuytu köşelerden hüzünle bakıp yine içlerine kapanıyor.Bir zamanlar ışık o kadar bol ve yolumuzu aydınlatırken bir şeyleri göremedik mi, sahip olduklarımızın farkına varamadık mı? Işık gözlerimizi kamaştırmış olmalı...Çok şey gibi yitirildikleri zaman, bizim için ne kadar önemli olduğunu farkediyoruz...Önemini o zaman bilsek bile, kader ,alın yazısı, tutup elimizden alıp götürüyor bir yerlere bizi...Ama o sızı içten içe hep burdayım diyor.Zamanın gitgide kararttığı yolları farketmemiş gibi satırlar ve satır aralarında hep onu arıyoruz...Her şeyi bırakıp duygulara daldıran bir şiir...Yüreğinize sağlık...Işıklı yollarda hepsini yeniden ,eskisi gibi bulabilmeniz dileğiyle...Hâlenur

karanlığa kalmadan aydınlıkta yaşamak gerekmiş doyasıya
.....
ben izlerdim penceresinde çiçeğe doğan güneşi
.....
ve ne güzel ''Anahtar, çiçek, çocuk ve...''diye bir bakış açısında bu değerleriyle... çok güzel...

ışıksızlığın ağır bastığı bir duygu anından geriye kalan avuntusuyla da doğacak bir gün ışığı teselli olabilseydi diye bir yeni ümidi... bir yeni anahtar, çiçek, çocuk ve hatıralardan bu bir yeni geleceklere, yeni nesillere... kim bilir... her düşünmek istedikçe sükut ederim önce, aydınlıkta yaşama gereğinin dizi dibinde, koynunda, yanıbaşında, ancak ona hasreti doyurtan nedenler basitliğinin tuzağında...uzandım biraz, kopuk kırpık, daldım düşüncelere...

oku da geç dedirtmeyen bir bakış kazanımına bu zenginliği ile

saygılar efendim bu güzel dizelerinize

karanlığa kalmadan aydınlıkta yaşamak gerekmiş doyasıya.

oysa tam da o zamanlar ne çok karanlıklar yaratırız.......gün ışığını hiçe sayıp.....ve ışıksızlık ağır bastığında geç zamanlar da avunmak kalır bizden geriye
saygılar güzel dizelerinize