Anadolu Kadınım Şiiri - Sabiha Serin

ANADOLU KADINIM

Sen benim çilekeş Anadolu kadınım
Toprağınla yoğrulur, ürününü toplarsın.
Eli öpülesi nasırlaşmış o güzel ellerinle,
Eşini, koyununu, kuzunu başına toplar,
Mis kokulu tandır ekmeğinle doyurursun.
O titremiş sesinle, yorgun yüreğinle,.
Yanık sesinle söylediğin, dertli ninnilerinle,
Ilgıt ılgıt emzirdiğin o gül gibi yavrularını,
Kurumuş dudakların la öper uyutursun.
Kul köle olursun yuvana işine, eşine, aşına,
Yüzünde beliren derin kırışıklıklarda,
Ne anılar vardır der, dalar gidersin bazen.
Kar yağmış saçlarının,her beyaz telinde,
Yorgunluğunun sesini duyarsın kulaklarında.
Hazandan kalan, hazin dolu yorgun yıllara,
Buruk bir tebessümle, anar ah çekersin.
Bakışların gizemli, sanki sitem doludur geçmişe
Ne yorulmak bilirsin nede dinlenmek
Çalışırsın hep durmadan, hiç of demezsin
Sen tarlanda toprağınla boğuşurken
Bazen de ararsın kocanı yardım etse diye
Ama o kahvede kesin çayını yudumluyordur
Sen benim çilekeş Anadolu Kadınım
Var mıdır seni koruyan, kollayan, savunan
Var mıdır hakkını ve hukukunu arayan
Var mıdır ellerine sağlık diyen
İşte bayram geliyor uzat bana yanaklarını
Ver de öpeyim toprak kokan asil ellerini
Kutlu olsun bayramın yüzün sevgi dolsun
O tertemiz yüreğin ne isterse onu bulsun...
Benim bir tanecik Anadolu Kadınım

Sabiha Serin