benim kadınım, anadolu kadını
tırnağı ile kazar toprağını.
boyamaz cilalamaz, kem göz değdirmez
uçan kuştan sakınır tırnağını.
anadolu kadını bu, yanık sevdalar harcı.
gözleri badem, boyu kayın ağacı.
teninin kokusunu bir eri bilir, bir yavrusu
anadolu’nun kadını bu, gönüller tacı.
yanık türkülerde, kırık sazlarda söylenir.
tan yeri ağarınca silkinir, yekinir.
oduna gider seherde, kurar ocağını
yapar ekmek balasına, yavrusuna aç koymaz
anam benim, anadolu kadını
sevdası gizlidir yüreğinde aşikar etmez
sevsede sevdim diyemez utanır.
kızarır elma yanaklar karda açan gül gibi
gözlerinde yazar, anlarsan okursun manasını
benim sevdalım, benim yavuklum anadolu kadını
Kayıt Tarihi : 16.7.2003 11:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!