Anadolu'da kadın Şiiri - Alirıza Aslan

Anadolu'da kadın

Evine tutkulu, görmez dünyayı
Anlayamaz, baskı neden kadına
Sallar eşi dostu düzler dünyayı
Sevgi der hep yalan sözler kadına.

İşine gücüyle hep vermiş, emek
Kadına ne demek emeksiz yemek
Sırtında bir bebek, karnında bebek
Hoş sözler vaatler neyler kadına.

Acıları akmış sinmiş ömründe
Yüzündeki sevgi, bitmiş özünde
Gülüşleri sessiz donmuş yüzünde
Solmuş yanakları, heyler kadına.

Kardeşe babaya o verir emek
Kocaya çocuğa eğilir melek
Kadının değerin bilmezse kelek
Yıkılır dünyası zehir kadına.

Alınmış bırakmaz boş inadını
Saklıda bırakmış yaşam yâdını
Hayatı geçiyor, almaz tadını
Geçer gider yıllar, vaylar kadına.

Anlatsa halini dinleyeni yok
Komşu, akraba, eş karışanı çok
Hayatın gerçeği yüreğinde ok
Kimse dokunamaz mahir kadına.

Ancak bilgi ilgi kadını korur
Okur okutursa doğruyu bulur
Töre der yakını kardeşi vurur
Görenler sus pustur bakar kadına.

Töre möre insan gider geriye,
Cehalet beslenir nedendir niye
Güya okutulur laf olsun diye
Her gelen boş şeyler söyler kadına.

Büroda çalışan tarlada işçi
fabrikada yine kadın emekçi
Her işte çalışır evinde bekçi
Düşer kalkar yorgun her iş kadına.

Ömrünü adamış hep sevenine
Sevdiği kırdıkça küsmüş kendine
İnanmış zalimin yalan fendine
Her gören nasihat eder kadına.

Kadınlar insanın ruhu bedeni
Aklı gibi güzel ipektir teni
İsterse öğrenir bilimi fen'i
Biraz sevgi duygu yeter kadına.

Yaşayan dünyanın tadıdır tuzu
Gülüşü anadır duruşu kızı
Bakışı ceylandır kınalı kuzu
Hep güzel sözler güller kadına.

Mutlu bir yaşamın alı morusun
Annesin sevginin ömür yolusun
Kadının hakkını, kendi korusun
Şiirler yazılsın iller kadına.