ANADOLU ANASI
O kadını düşünüyorum hep o yaşıyor gönlümde
Boğulmaya mahkum olmuş zavallı bu çekinti gölünde
Elleri çatlak, çatlak, işe arzulu
Dudakları morarmış, suya, aşa arzulu
Gözleri yol bekliyor, eşe arzulu
Bağrını güneş yakmış, kışa arzulu
Tırnaklarına ot yeşili ruj olmuş
Dudaklarına,susuzluk mor bir boya vurmuş
Parmaklarında çamur,kına gibi kurumuş
Halsiz,halsiz gidiyordu, yorulmuş
Köylerde çekintilere verilir, ömrün yarısı
Hep bu hayatı yaşar kalanların gerisi
O kadındır, o kadın milletin öz annesi
Sevgimin ilahisi,duygularımın sesi
Evladını askere gönderen onlar oldu
yüreklerinde ateş gözleri yaşla doldu
Vatan için şehiit düşen göz bebeği oğuldu
Dert ve kedere kark oldu bir ömür ağlıyordu
O kadını düşünüyorum, hep o yaşıyor gönlümde
Böyle yaşıyor binlercesi,Anadolu köylerinde
Temmuz 1970
Yusuf Değirmenci emekli em. müdürü
Kayıt Tarihi : 29.3.2008 23:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Milletimin can suyu, ekonomimize omuz veren, hattâ tarihimize yön veren yüce kadınlar...
Öyle güzel anlatmışsınız ki Yusuf bey kardeşim bu onur abidelerin,...
Gönülden kutluyorum yüreğini ve kalemini,
saygım ve sevgimle,
Ünal Beşkese
Kutluyorum samimi yürek sesinizi sevgili abim..
Tam puanımla.. Saygı ve Selamlarımla..
yüreklerinde ateş gözleri yaşla doldu
Vatan için şehiit düşen göz bebeği oğuldu
Dert ve kedere kark oldu bir ömür ağlıyordu
TÜM YORUMLAR (21)