Anadolu Şiiri - Murat Karaosmanoğlu

Onlar insan'dılar.
Suskun ve anlamlı baktılar,
Yükleri belli, yüzlerindeki çizgilerde izleri.
Her nefes, oksijen basarken hücrelere,
Seçim senin.
Ya düşüneceksin, düşüncen delecek sınırları ve gökleri.
Yada sıvasız, harçsız ördüğün duvarlar, örtecek üzerini.

Onlar insan'dılar.
Suskun ve anlamlı baktılar,
Yürekleri belli, gözyaşların'da izleri.
Konuşma yok, cümleler sıralanmış, söyler gözleri.
Paylaşmak, erdemlerin en yücesi.
Alma değil, verme tiryakisi.
Susuz yok, aç yok, kayıp yok.
Türküler, canlı tarih, söylerler geceleri.
Bak şu saza, mızrab çizmiş gülü, gürgeni.
Ben senden doğmadım desende içinden,
Saçlarında gezer nasırlı eller,
Analar, açlık avcısı, bulgur ve yoğurt, işte ayran aşı.
Babaların, elleri yamalı ceplerde,
Olsa çıkaracaklar, tütün ve çaydan ne kaldıysa, hepsini.

Onlar insan'dılar.
Suskun ve anlamlı baktılar,
Yolları düz, adımlarından belli.
Anladım neden takmışlar böyle ismini.
Yetim, öksüz yok burada.
Kitaplardaki, harfler, cümleler, iklim solumamış belli.
Zihin, at boşalt, boş bilgileri.
Ey vicdan,
Sende bildin, sende bildin, bildin değilmi?
Seküler şehir, komşu kapısı kilitli.
Burada kapılar ve kucaklar ardına kadar açık gibi.
Tülden kapılar, buyur gir içeri.
Ey ekran lotusu, efsun bitti.
Bir dolu, can dolu, aşk dolu, işte burası Anadolu.