Anadil Şiiri - Melih Coşkun

Annelerinin anadilinde ağladığı çocuklar gördüm ben
Kimi yatar onyıllardır Arjantin'de bir okyanus derinliğinde
Kiminin kardeş olmuş bedeni Afrika'da bir ağacın gövdesiyle
Kimi kırık gitarıyla şarkılar söyler hala faşizme inat Santiago'da
Kimi güvercin olmuş konar her cumartesi İstiklal caddesine
yitik ülkesinin omuzlarına
Kimi Lice'de sırtında bir kurşun yarasıyla
Kimi bir direniş anıtı olup mıh gibi çakılmış hafızasına yurdunun
Ankara'da, Hatay'da,
Okmeydanı'nda, Gülsuyu'nda...

Annelerinin anadilinde ağladığı çocuklar tanıdım ben
ve acıları kardeş olan...