Anacığım 7,8,9 Şiiri - Hasan Arpaci

ANACIĞIM 7,8,9
http://dusunceuretelim.blogspot.com
-7-
Bu gün ceketimle,
Elimde kitaplarım,
Yağmurda yürüyordum,
İkimizde ıslandık.
Sonunda camiye vardık.
Namaz kılıp kuruyalım derken,
Bir amca gördü beni,
Sözlerle övdü beni,
Hayatımın en güzel çantasını,
Hediye edip sevdi beni.
Her ay elini öpmeye gidiyorum,
Onun mekanında pide bile yiyorum,
O cumartesini iple çekiyorum,
Böylesi de var bilmeni istiyorum.
-8-
Anacığım
Şubat tatilini gene iple çekiyorum,
Tezekler arasında gezmeyi seviyorum.
Çamur,çökek olsada farketmez,
Vurdum mu sobaya çıralı odunu,
Döne döne ısınıyorum.
Her ne kadar ben gelince,
Evini bitler bassa da,
Sende alıştın artık bu duruma.
Diyorsun ya aldırma,
Haklısın aslında.
-9-
Anacığım;
Sizde yarıcılık yapıyorsunuz,
Alın teri ile kazanıyorsunuz,
Helal rızık için çalışıyorsunuz,
Yoksullukla yarışıyorsunuz,
Hiç bir sorun yok.
Ben oralara da gelince,
Karga ile keklik misali oluyorum,
Toprak ağaları küçümsüyor,
Çocukları kıskanıyor,
İnsan elinde olmadan yalnızlaşıyor,
Sinir sistemim bozuluyor,
Sitem damarlarım kaşınıyor,
Ruhum aşınıyor.

Hasan Arpacı,Ankara