Anacığım Şiiri - Mustafa Yaman 2

Anacığım
Senin yaşamından arda kalan
Eski yüzler yok
Şimdikiler evet şimdikiler
Taş heykeller gibi duraksamada
Hiçbiri sevgi vadetmiyor
Kimse tat katmıyor yaşama
Boynumuz boyunduruktan kurtulmuyor
Medet umuyoruz yatandan.

Anacığım
Senden sonra çatladı sabır taşı
Üstümüzde kara bulutlar daima
Umudun sonu uçurum
Tohumlar çatlamadan ölüyor
Rüzgarlar ters yönden esiyor
Alıp götürüyor ne varsa.

Anacığım
Dokunabilseydin saçlarıma
Senden sonra kimse sevmedi beni
Rüyama gel bir işaret bırak takip edeyim
İster meltemle, ister ürperişle esen
Ne varsa ver sevgiden yana.

Anacığım
Günbegün yakınlaşırım sana
Emanet gibiyim sonsuzluğa
Zaman gelip geçiyor yanımdan
Sanki güneş doğmamış hollerdeyim
Sanki emanet gibiyim.

Anacığım
Ah anlatabilseydim sana
Zamanın senin için durduğu yaştayım
Meleklerde mi gitti anlamıyorum
Artık hiç iyilik görmüyorum
İkimizin inandığı Tanrı adına
Gel götür beni al yanına...