Anacağım Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Karasevdana alıştı yüreğim,
azaplarına alıştı,
çektirdiğin acılara, çilelere,
gözümde devleşen özlemine,
öfkene, hışmına, acımasızlığına alıştı yüreğim,
güzele alışan körpeler gibi,
ışığa, suya alışan çiçekler gibi,
kovanına alışan arı, yuvasına alışan kuş gibi,
bir büyük karasevda içinde çırpınır durur yüreğim
sarhoş gibi.

Kadeh kadeh içiyorum sevdanı geceler boyu,
gündüzler boyu,
günler, aylar, yıllar boyu,
bir bitmeye yüz tutmuş ömür boyu.
Ne ben doyup gidiyorum, ne kadehim boşalıyor,
ne bileceksin ki;
bir sensiz dünyada ancak böyle
yaşanıyor.

Aslında iki elim iki taş altında,
eski tadlar kalmamış tadında ömrümün,
anılarımı yeniden yaşayıp durmak işim-gücüm,
yeniden çekmek çekilmiş acıları,
düşmek yeniden içine eski hüzünlerin,
çekmek çekebildiğimce eski ayrılıkları,
karasevdanın, yaralı yüreğimin üstünde gezindikçe
ayakları.

Sanma ki bir dur-durağı olacak acılarımın,
sanma ki bitecek acılarım bir yerde, bir yerlerde,
sanma ki gün gelip kurtulacağım.
Ölsem, toz-toprak olsam günlerden bir gün,
seni taşımla, toprağımla
arayacağım.

(KANAMA YÜREĞİM isimli Serbest Şiirler 'inden > 9-10/100)