Anaç Soylusu Şiiri - Ünal Serhat Yorgancı

Gönül sarhoş, aşkın içkisi içilmiş bir kadeh gibi.
Şarap değil, aşk doldurur kadehi, gerisi tortu.
Aşk, insanın en derin tatmalı olduğu ilk esrimedir.

Bir keçi sevgiyle sütünü emzirir,
Yumurtayı kovanın derinliğine koyarken,
Aşkı da yuvasına yerleştirir anaç kuş.

Aşk mavisi tükenirse, deniz boşuna görünür,
Çünkü içi diken diken bir çamurla kaplıdır.
Enez neden bu kadar güzel diye sorulduğunda,
Aşksız günlerinde örselenmiştir, derim.

Aşk olmasa da, şu damlacık yaşam şakır mıydı?
Gagadan kuyruğa kadar aşkla bürünmüş,
Kişi yitirdiği zaman, nasıl yüzle çıkar sokağa?

Ansızın aşk yağar, sulardan kokular yükselir.
Elma çiçek açar, doğayla el ele bir sevgi var.
Evrende en soylusu, çoğalma gücüyle aşk.