Ana Olmak Şiiri - Eray Genç

Bi zamanlar buralardan çıkıyor nur gibi yüz
Ana yorgun baba bitkin ama mevsim de o güz
O çocuk ay gibi parlar gülüşünden bi yüzün
Ananın kalbide ondan atıyor verme hüzün
Büyüdün bir ağacın gölgesinin tek fidanı
Buralardan yürüdün burda yedin ilk azığı
Ana yaşlandı ve başlar sınavın geldi sıran
Ama bir kız görüyorsun hadi git yaşlı anan
Kıza gittin eli tuttun ana bekler eve dön
Ananın hakkını ver, ver sütü içtin ona yön
Ama sen yaşlıyı boşver diyerek zevk-ü sefa
Ana kızmaz ona evlat diyerek yüzce defa
Ana yoksul yiyecek yok çocuğun nerde kayıp
Geliyor belki deyip günlerinin dünde sayıp
Yolu düşmez çocuğun bir kerecik hep gidiyor
Ama annen seviyor yaklaşıyor sabrediyor
Unutulmuş ana hergün çekiyor onca acı
Hani evlâdı neden yok ana yetmişte yaşı
Geçiyor günleriniz geçti bahar geldi ve kış
Çalıyor bir telefon geldi haber buz gibi kış
Acı birden geliyor gözyaşı akmış oğulun
Ama pişman oluyorsun, dediniz siz boğulun
Eve gittin yatıyor nur gibi yüz üstü kefen
Görüyorsun ananın hâlini sendin bi giden
Ana yıllar yılı özlemle kucaklar anını
Gece gündüz demeden dilde kelam tek adını