Ana Dil Tapınağı Şiiri - Cemal Öztürk

1
Ben kolay kolay vaaz dinlemem
Aşk ile okunan sazdan avaz dinlerim
Ne rivayet,ne mübalağa bilirim
Hutbem yalnız aşıklara, ariflere…

Ayrıca soldan bir ilahiyat gerekmez
yalan ile yalın gerçeği ayırt edenlere.
ne hurafelere itibar ve iman ettim
ne gökten,gaipten evham gelir bana
ne insana uzak bir yabancıdan tehdit

Egemenliğin dilbilgisi kuralıyım ben
Beş duyunun kitabına el basarım
Hayatın ilk sözleşmesi isimlendirme
Cansızı, canlıyı ve eşyayı yönlendirme
Tanıştığımıza memnun oldum ey kainat

2
Ana dil tapınağına rahipler giremez

Her mesleğin sınırlıdır eğitim süresi
Oysa şairliğin ne lisesi var... ne lisansı
Ne de adam olmanın bir öğretisi...
İşin esası o hep ince eler sık dokur
bir ömür boyu
hayat mektebinde okur...

Bütün dileğim dil iledir
şaheserimi yazabilirsem eğer
pırıl pırıl işleyen akıl iledir

Dil ile bir şeyin
su gibi adını okuruz
şekerin ve krakerin tadını alırız
dil ile adil oluruz
dil ile rezil.

3.
Merakımdan mı yollara düştüm ben
hilesiz,yalansız
matematiğin mantığını seveyim
Art niyetsiz,
nice mercekler altında büyüdüm de küçüldüm
Gün oldu utandım insanlığımdan
Nice derin acılardan geçtim,
Tam kanımın kaynama noktasında ağlayabilirdim
gün oldu arınabildim sevinç göz yaşları içinde
“en büyük yeteneğim nedir” diye
bana soruyorsanız eğer: ilham alıyorum hayattan
Dile geldim Meryem oğlu İsa gibi
içimde aşka gelen beş duyu var ki
uzak ülkelere vizesiz gidiş bileti gibi
Ömrüm tazelenirdi sanki
uzak görüşlü bakışlar boyunca:
Bir açılımdır sana hayranlığım ve şaşkınlığım
ne zaman seni görsem güzelleşiyorum…

Cemal Öztürk