Ana Şiiri - Bilal Yıldırım 2

Ana ne güzel toprak, tohum büyür içinde.
Dokuz ayın peşinde bir tomurcuk oluşur.

Çocuk olur nur topu, günahsız ruhu olur.
Minik beden çaresiz, anaya muhtaç olur.

Ak sütü bir fabrika sermayesiz bedelsiz.
Bir bedenden bedene çocuk için emeksiz.

Çocuk rızkıyla büyür, ananın kucağında.
Ayaklanır bir vakit, düşer dert ocağına.

Gel zaman ve git zaman erer yaşı kemale.
Hangi zaman ne zaman büyür gelir bu hâle.

Bir bakmışsın tomurcuk, şimdilerde bir fidan.
Uzun kavaklar gibi, agaç olmus bir yerde.

Senden ayrı kalalı geçmiş bir hayli zaman.
Düşünür hep her vakit şimdi nasıl ve nerede