Ana Şiiri - Ramazan Çiçekli

Bırak artık baba;
yapmadıklarını kalan günlerinde
yapsın ana.
Sayılmayan gözyaşları dökülür,
zamansız ayrılığın acısına.
Dökülen duaların yetersiz kaldığı yerde,
sensiz nasıl yaşanır ana.
Sinsi derdin elin düşünce,
öldürdüm seni içimde,
kalbimi açan anahtarı alıp gittiğin gece,
Şimdiki zamanın
dili geçmiş gelecek zamanda,
kavuşacaksın sonsuz yaşama
Sayılı günler su gibi akıp giderken,
dokunabilsem sana
yeniden başlayabilsem seninle.
Yanmak, hatırlanmak sevmek için,
uçlarda yaşamak,
başucundan ayak ucuna kadar.
Avuçlarında büyük bir yaşamın
hüznü var.
Belki hep o yüzden elin yüreğinde.
biraz daha uyuyayım göğsünde,
herkes düş gördüğünü sansın.
Gerçeği sadece sen bil,
yarı uyanık göz kırparken,
Üşümüş gibi yapıp
biraz daha sokulsam sana,
gören sevgili zannetsin..
Sen uyansan bile
bırak biraz daha uyuyayım koynunda.
Sen ölmeyeceksin ki
bedenin toprak olsada,
ruhun hep benimle olacak ana..

BURSA