Biliyorum, gelmeyeceksin.
Yine de
bir an önce görünürsün diye gözüme,
tüm pencereleri yola bakan
bir ev tuttum kendime.
Her sabah yolu süpüren ışığa,
yem niyetine gölgeni bırakıyorum
Esen rüzgârda bende kalan kokunu tutuyorum, uçmasın diye.
Kapı önü gölgelerine soruyorum:
"Bugün buradan geçti mi?" diye.
Anlayacağın;
yol değişti,
ev değişti,
sen değiştin;
sensizliğim hiç değişmiyor.
Kayıt Tarihi : 4.9.2018 13:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!