An ne Şiiri - Zübeyir Kara

Kapkaranlıktı
Manasızdı,anlamsızdı,
Hayatın başlangıç noktasındaydı
Parmak,göz,kulak,burun
Bunlar neyin manasıydı
Belkide yoklukla varlığın bir aynasıydı

Sarıldı sarmalandı ışıklar yandı
Sonrasında bir sıcak elki
Tüm çevresini sardı
Elide yüzüde benzide vardı
Nedense gelir gelmez hemen ağladı
Şefkat muslukları susmasını sağladı
Belkide yoklukla varlığın bir aynasıydı

Sabır sabır sabır
Hayatın bir manası olmalıydı
İlk olarak anne lafını tanıdı
Koynundaki ateşe dayandı
Senelerini kurban adadı
Geceleri hiç uyumadı
Belkide yoklukla varlığın bir aynasıydı

Yürüdü yürüdü ve de koştu
Önündeki yol pek yokuştu
Çoğu takılıp yerlere düştü
Yine aynı sıcaklıkta buluştu
Annesi herzaman yanındaydı
Bu yolun o tek kaharamanıydı
Belkide yoklukla varlığın bir aynasıydı

Tanıdı tanıdı tanıdı
Bulduğu herşeyi O sanırdı
Işıkları pırıltıları sardı
Eli bir kaç kez ateşte yandı
Karanlıktan hep korkardı
Annesi yanına koşardı
Kaygı tasa hepsi boşaydı
Belkide yoklukla varlığın bir aynasıydı

Gençti gencecikti
Yetişip olgunluğa erecekti
Hep annesini sevecekti
Kim sorsa bunu söyleyecekti
Başkaları yabancıydı
O hayatın amacıydı
Belkide yoklukla varlığın bir aynasıydı

Büyüdü herşeyi tanıdı
Bir gün annesinden ayrıldı
Kötülüklerle etrafı sarıldı
Sevgiden mahrum bırakıldı
Ona ençok değer veren anasıydı
Bu hayatın attığı acı kanca sıydı
Belkide yoklukla varlığın bir aynasıydı

Gidenler geri gelmeyecekti
Annesi gibi birşeyi sevmeyecekti
Geceleri rüyalarına gelecekti
Mahşerde ilk ona gidecekti
Keşke annem olsaydı
O hayatın mayasıydı
Belkide yoklukla varlığın bir aynasıydı...
.....
ana duası alırsın
yarı yolda kalmassın
ana kargışı alırsın
iki dünyada huzur bulmassın

ANASI OLMAYANIN DÜNYASIDA OLMAZ
ANASI OLANIN KAYGISI KALMAZ