An Geldi! Şiiri - Melih Coşkun

An geldi
Sustu gramofon
Eski zamanlardan bir cuma çalmıyor artık
Nice dostlar yitirdim
Tebessümleri kanar hala sol yanımda
Ne kadınlar sevdim seninle
Zaten hiç yoktular.

Yokluğa aşık olmayı
Seninle öğrendim ben
Beş yaşında bir çocuğun
Etrafına sürekli gülücükler saçan bakışlarıydı tutulduğum
“Üniversiteli bir kız rüyasıydı”
“Sen benim hiçbir şeyimsin” diyerek
Kendime bile yalanlar söylediğim

An geldi işte
Çisil çisil yağan yağmur altında ıslanırken
İstanbul sokakları,
Dilimin ucunda söyleyemem
Yazamam beyaz kağıtlara......................!

Vurulmuş yatar
Gece trenlerinde mızıkacı çocuk
Boynunda yeşil fularıyla
Duydum sesini gecenin ateş kokan yalnızlığında
Marş söylemeden ölmek yakışmazdı ya sana
Sırf bunun için
Kullanılmamış bir gökyüzü bıraktın bize mısralarında

An geldi
Ölümsüzleşti işte Attila İlhan.................................!

2005