Ruhumu soyup da
Astım şu tenhaya
İçinden bir sürü kadın çıktı
Annemi yetiştiren annesi
Baktı bana manidar,
Annem el salladı camdan…
Ben çocukmuşum,
Ağlıyormuşum yalnızken…
Gelinliği boyundan uzun çocuk,
Şaşkın şaşkın baktı ötelerden…
Haykır çocuk,
Ağlama kadın…
Çal müziğini
Ya tango yap sevdiğinle
Ya halay çek
Ya da izle gerilerden ürkerek
Belki de gözyaşını silerek…
Hangisi benim, hangisi sensin…
Bu çok bilinmeyenli denklem
Oğulu, kızı
Anayı, babayı
Düşürür birbirine…
Ruhumdaki yaralar
Sessizce kanar,
An anayı,
“An”a iz bırak.
Serap Demirtürk
9.6.2025
Kayıt Tarihi : 9.5.2025 23:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!