Bir ara nefes almayı unuttuğumuz anlar-
Ne çok koştuk elimize hiçbir şey geçmeden.
Yaşasın diye toprağımızda, ağlaya ağlaya suladığımız saygıyı-
Bir anlık öfkeyle söküp attık kökünden.
Yerine mayınlar gömdük.
Kimse bir daha geçmeye cesaret edemedi önünden.
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta