An... Şiiri - Servet Alkan

Bir çocuk;
Üstünde donu yok
Çok meraklı,Cüretkar…!
Birazda esmermi ne?
Yapışmış kuyruğuna
Miyav veya Hav Hav…!
Umut taşıyor …!
Büyüyünce Mutlu olacam
Görebilirse tabi
Yıldızlar …/Ülkem
Komşular,
Martılar; Mavi diyor buna..

Bir şehir;
Gürül gürül insan
Hep yalnız hep suskun
Egsoz gazındandır,Veya Eksik olan Aşk!
Yabancı suretler gibi gelip geçiyor
Fırat Ve Dicle…
Ölüm taşıyor…!
Asuri topraklarına…
Gün düşüyor yeni sabaha…
Uzaklarda silah sesleri
Sükutun gecesini,Gülmenin hecesini…
Sevebilse fütursuzca
Dünya; Çaresizlik diyor buna…

Bir Kadın;
Siyahlar içinde
Asi ve biraz Militan
Dalmış pencereye
Buğulu gözlerle; Yarısı
Uzaklarda,sol tarafı Galiba…!
Gül kokuyor…!
Vurgunun gemi,Monogami…
Dramatik,melul.
Bin göl içinde bir gül….
Bir şiir düşüyor gözlerine
Avulum….
Dili sus,Kefrenin sırlarında…
‘’Sen Benim hiçbirşeyimsin’’ diyor..Mirim..!

Bir Erkek.;
Asık suratında
Öfke,bıyıkları traşlı
Gözleri şimşek şimşek…
Yaptığının karşılığı
Sigara ve Çay…
Ölümü bekliyor…!
Yıldızım tek..
Bir Kitap yazıyor sahipsiz’e
Vuslatın girişinde bekliyor
Hatanın kahredici cazibesi
Piramitlerin olmayan çıkmazında…
‘’An gibi aklımdasın.. ‘’diyor…. Miriçem…!

Akıyor An;
Kalburda yaman…!
Kah hüzün, Kah Yalan…!
Ah Besima; birde sen olmasan…!
Çekilirmi ; acaba bu Şehirde Zaman?